Η μαγγανίνη είναι ένα εμπορικό σήμα για ένα κράμα που αποτελείται συνήθως από 86% χαλκό, 12% μαγγάνιο και 2% νικέλιο. Αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον Edward Weston το 1892, βελτιώνοντας το έργο του Constantan (1887).

Ένα κράμα αντίστασης με μέτρια ειδική αντίσταση και χαμηλό συντελεστή θερμοκρασίας. Η καμπύλη αντίστασης/θερμοκρασίας δεν είναι τόσο επίπεδη όσο οι σταθερές, ούτε οι ιδιότητες αντοχής στη διάβρωση είναι τόσο καλές.

Το φύλλο και το σύρμα μαγγανίνης χρησιμοποιούνται στην κατασκευή αντιστάσεων, ιδιαίτερα αμπερόμετρων, λόγω του ουσιαστικά μηδενικού συντελεστή θερμοκρασίας ή της τιμής αντίστασης[1] και της μακροπρόθεσμης σταθερότητάς τους. Αρκετές αντιστάσεις μαγγανίνης χρησίμευσαν ως το νόμιμο πρότυπο για το ohm στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1901 έως το 1990.[2]Σύρμα μαγγανίνηςΧρησιμοποιείται επίσης ως ηλεκτρικός αγωγός σε κρυογονικά συστήματα, ελαχιστοποιώντας τη μεταφορά θερμότητας μεταξύ σημείων που χρειάζονται ηλεκτρικές συνδέσεις.

Η μαγγανίνη χρησιμοποιείται επίσης σε μετρητές για μελέτες κρουστικών κυμάτων υψηλής πίεσης (όπως αυτά που παράγονται από την έκρηξη εκρηκτικών) επειδή έχει χαμηλή ευαισθησία στην παραμόρφωση αλλά υψηλή ευαισθησία στην υδροστατική πίεση.