Είναι ένα χημικό στοιχείο με χημικό σύμβολο Ni και ατομικό αριθμό 28. Είναι ένα λαμπερό ασημί-λευκό μέταλλο με χρυσές νότες στο ασημί-λευκό χρώμα του. Το νικέλιο είναι ένα μεταβατικό μέταλλο, σκληρό και όλκιμο. Η χημική δραστικότητα του καθαρού νικελίου είναι αρκετά υψηλή και αυτή η δραστικότητα μπορεί να παρατηρηθεί στην κατάσταση σκόνης όπου η αντιδραστική επιφάνεια μεγιστοποιείται, αλλά το μεταλλικό νικέλιο αντιδρά αργά με τον περιβάλλοντα αέρα επειδή έχει σχηματιστεί ένα στρώμα προστατευτικού οξειδίου στην επιφάνεια. Ακόμα κι έτσι, λόγω της αρκετά υψηλής δραστικότητας μεταξύ νικελίου και οξυγόνου, εξακολουθεί να είναι δύσκολο να βρεθεί φυσικό μεταλλικό νικέλιο στην επιφάνεια της γης. Το φυσικό νικέλιο στην επιφάνεια της γης περικλείεται σε μεγαλύτερους μετεωρίτες νικελίου-σιδήρου, επειδή οι μετεωρίτες δεν έχουν πρόσβαση στο οξυγόνο όταν βρίσκονται στο διάστημα. Στη Γη, αυτό το φυσικό νικέλιο συνδυάζεται πάντα με σίδηρο, γεγονός που αντανακλά ότι είναι τα κύρια τελικά προϊόντα της πυρηνοσύνθεσης υπερκαινοφανών. Πιστεύεται γενικά ότι ο πυρήνας της γης αποτελείται από μείγμα νικελίου-σιδήρου.
Η χρήση του νικελίου (ένα φυσικό κράμα νικελίου-σιδήρου) χρονολογείται ήδη από το 3500 π.Χ. Ο Άξελ Φρέντερικ Κρόνστεντ ήταν ο πρώτος που απομόνωσε το νικέλιο και το όρισε ως χημικό στοιχείο το 1751, αν και αρχικά μπέρδεψε το μετάλλευμα νικελίου με ορυκτό χαλκού. Η ξένη ονομασία του νικελίου προέρχεται από τον άτακτο καλικάντζαρο με το ίδιο όνομα στον θρύλο των Γερμανών ανθρακωρύχων (Nickel, το οποίο είναι παρόμοιο με το παρατσούκλι «Old Nick» για τον διάβολο στα αγγλικά). Η πιο οικονομική πηγή νικελίου είναι ο λιμονίτης σιδηρομεταλλεύματος, ο οποίος γενικά περιέχει 1-2% νικέλιο. Άλλα σημαντικά ορυκτά για το νικέλιο περιλαμβάνουν τον πεντλαντίτη και τον πεντλαντίτη. Οι κύριοι παραγωγοί νικελίου περιλαμβάνουν την περιοχή Soderbury στον Καναδά (η οποία γενικά πιστεύεται ότι είναι κρατήρας πρόσκρουσης μετεωρίτη), τη Νέα Καληδονία στον Ειρηνικό Ωκεανό και το Νόριλσκ στη Ρωσία.
Επειδή το νικέλιο οξειδώνεται αργά σε θερμοκρασία δωματίου, θεωρείται γενικά ανθεκτικό στη διάβρωση. Εξαιτίας αυτού, το νικέλιο έχει ιστορικά χρησιμοποιηθεί για την επιμετάλλωση μιας ποικιλίας επιφανειών, όπως μέταλλα (όπως σίδηρος και ορείχαλκος), το εσωτερικό χημικών συσκευών και ορισμένα κράματα που πρέπει να διατηρούν ένα λαμπερό ασημί φινίρισμα (όπως το νικέλιο-άργυρος). Περίπου το 6% της παγκόσμιας παραγωγής νικελίου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για επιμετάλλωση καθαρού νικελίου ανθεκτική στη διάβρωση. Το νικέλιο ήταν κάποτε ένα κοινό συστατικό των νομισμάτων, αλλά αυτό έχει σε μεγάλο βαθμό αντικατασταθεί από φθηνότερο σίδηρο, κυρίως επειδή ορισμένοι άνθρωποι έχουν δερματικές αλλεργίες στο νικέλιο. Παρά ταύτα, η Βρετανία άρχισε να κόβει ξανά νομίσματα με νικέλιο το 2012, παρά τις αντιρρήσεις των δερματολόγων.
Το νικέλιο είναι ένα από τα τέσσερα μόνο στοιχεία που είναι σιδηρομαγνητικά σε θερμοκρασία δωματίου. Οι μόνιμοι μαγνήτες alnico που περιέχουν νικέλιο έχουν μαγνητική ισχύ μεταξύ εκείνης των μόνιμων μαγνητών που περιέχουν σίδηρο και των μαγνητών σπάνιων γαιών. Η θέση του νικελίου στον σύγχρονο κόσμο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα διάφορα κράματά του. Περίπου το 60% της παγκόσμιας παραγωγής νικελίου χρησιμοποιείται για την παραγωγή διαφόρων χαλύβων νικελίου (ειδικά ανοξείδωτου χάλυβα). Άλλα κοινά κράματα, καθώς και ορισμένα νέα υπερκράματα, αντιπροσωπεύουν σχεδόν όλη την υπόλοιπη παγκόσμια χρήση νικελίου. Οι χημικές χρήσεις για την παρασκευή ενώσεων αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 3% της παραγωγής νικελίου. Ως ένωση, το νικέλιο έχει αρκετές συγκεκριμένες χρήσεις στη χημική βιομηχανία, για παράδειγμα ως καταλύτης για αντιδράσεις υδρογόνωσης. Τα ένζυμα ορισμένων μικροοργανισμών και φυτών χρησιμοποιούν το νικέλιο ως ενεργό κέντρο, επομένως το νικέλιο είναι ένα σημαντικό θρεπτικό συστατικό για αυτά. [1]